Owce w Bieszczadach mają ważne znaczenie dla lokalnej gospodarki, kultury oraz ekosystemu regionu. Hodowla owiec jest tam tradycją sięgającą wielu pokoleń, a także istotnym elementem krajobrazu bieszczadzkich wsi. Owce rasy górskiej są szczególnie przystosowane do trudnych warunków klimatycznych, które panują w tej części Polski. Dzięki nim możliwe jest utrzymanie terenów górskich w odpowiednim stanie ekologicznym, ponieważ owce wypasane na górskich łąkach zapobiegają zarastaniu terenów trawą i krzewami, co sprzyja zachowaniu różnorodności biologicznej.
Wypas owiec w Bieszczadach odbywa się na obszarach wysokogórskich, a sezonowy wypas zaczyna się zazwyczaj wiosną i trwa do późnej jesieni. Tradycyjny wypas, zwany „redykiem”, związany jest również z folklorem i obrzędami pasterskimi, co nadaje temu regionowi specyficzny, rustykalny charakter. Wiele pasiek i gospodarstw agroturystycznych oferuje możliwość bliższego poznania życia pasterskiego, co jest atrakcją turystyczną dla osób szukających autentycznych doświadczeń w kontakcie z naturą.
Produkty pochodzące z owiec, takie jak wełna i mleko, są cenione przez lokalną ludność. Z mleka owczego produkuje się w Bieszczadach tradycyjne sery, takie jak bundz czy oscypek, które zyskały renomę na rynku krajowym, a także międzynarodowym.
Obecność owiec w Bieszczadach to także część dziedzictwa kulturowego tego regionu, a pasterstwo, mimo że zanikające w niektórych częściach Polski, w Bieszczadach wciąż pozostaje żywą tradycją, podtrzymywaną przez lokalne społeczności.
